مقبره مولانا سلیمان صباحی بیدگلی
اگر در دیار اهل ایمان و سلام، آستان مقدّس امام¬زاده حسین علیه السّلام توفیق زیارت«باریافتگان حریم یار» بهره¬ی شما عزیزان نیکوکار شد
عکس های بیشتر
مقبره مولانا سلیمان صباحی بیدگلی از شعرای نامی قرن دوازده هجری
اگر در دیار اهل ایمان و سلام، آستان مقدّس امام¬زاده حسین علیه¬السّلام توفیق زیارت«باریافتگان حریم یار» بهره¬ی شما عزیزان نیکوکار شد،ساختمان مجلّل و والا با گنبدی چون لؤلؤ لالا در ناحیه¬ی جنوب غربی آن برق دیدگان شما را به سوی خود جلب خواهد نمود و بی¬تردید گنبد فیروزه فام آن را همانند نگینی درخشان بر حلقه¬ی این وادی امن و امان خواهید یافت. کوشکی پایدار و استوار با کتیبه¬هایی برآمده از اشعار که حکایت از مردی پر رمز و راز و انسانی سرفراز از «کشور بلاغت» و «مُلک فصاحت» خواهد نمود. و او نیست مگر:
«سلیمان ملک فصاحت صباحی/ که ابری است فیّاض و بحری است باذل»(صبای کاشانی)
آری سلیمان صباحی! و این همه رفعت و مقام و شوکت و مرام، حاصل مناعت طبع و قناعت نفس او است و نتیجه ی سرسپردگی او به بیت عزّت و کرامت، اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام. وی که دُردانه-های قصیده و غزل را با غایت تبحّر به ریسمان نظم می کشید و در ساخت موادّ تاریخ خصوصیّتی بارز داشت و در این راه هنرنمایی های فراوانی از خود نشان داده بود بر خلاف سیره ی معمول آن زمان هیچ پادشاه یا امیر و یا ثروتمندی را برای گرفتن صله مدح نگفت.و اگر ماده تاریخی رقم زده تنها در مدح افعال نیک و پرمنفعت و تعظیم مقام علم و فقاهت و تکریم اهل بذل و کرامت و یا از باب صله¬ی مودّت بوده است.
صباحی در سایه ی همین سحاب مناعت و قناعت از سپهر عزّت و کرامت هرگز قبول مشاغل دیوانی ننموده و از طریق زراعت به امر معاش می پرداخت.چنان چه خود می گوید:
تا بوده ام به شهر خود و مرز خویشتن
تا بر کسی مباد بود صحبتم گران
نگشــوده ام زبان به بر هـیچ شـهریار
ننهاده ام قـدم به در هیچ مـرزبان
غزل پایانی این مقال نیز آیت صدق دیگری است بر این همه عزّت و عظمت. از جانب دیگر عمده¬ی اشعار او در مدح حضرت نبیّ مصطفی و مولای متّقیان علیّ مرتضی و دیگر حضرات معصومین صلوات الله علیهم اجمعین بوده است. شاهکار این فراز از اشعار را ترکیب بندی در رثای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السّلام با چهارده بند به خود اختصاص داده که به تشخیص اساتید فن تاکنون هیچ شاعری بدین زیبایی اشعار محتشم را پاسخ نگفته است.