معرفی شهر کبودرآهنگ
شهرستان کبودراهنگ به مرکزیت کبودراهنگ یکی از شهرستان‌های استان همدان ایران است.شهرستان کبودراهنگ در شمال غربی استان همدان قرار داشته و از شمال با شهرستان خدابنده از غرب با شهرستان بیجار از جنوب با شهرستان‌های بهار و همدان واز شرق با شهرستان‌های رزن و فامنین محدود است. بر اساس سر شماری ۱۳۹۰جمعیتی بالغ بر ۱۴۳۱۷۷ نفرکه از این تعداد۱۲۶۱۰۱در نقاط شهری و۱۱۷۰۷۰درنقاط روستایی ساکن هستنند.زبان رایج و اکثریت شهرستان ترکی آذربایجانی و عده‌ای نیز به زبان فارسی تکلم میکنند.
عکس های بیشتر
کبودرآهنگ
کَبودْراهَنگ که به شکل کبود راهنگ هم نوشته و تلفظ میشود، شهری است در استان همدان ایران.کبود راهنگ مرکز بخش مرکزی، شهرستان کبود راهنگ است و غار معروف علیصدر در آن قرار دارد. تاریخ بنای شهر کبود راهنگ طبق قرائن و شواهد موجود به سده‌های پیش از ظهور اسلام بر می‌گردد. کبود راهنگ مرکب از دو کلمه کبود و راهنگ است که در زبان ترکی کورنگ تلفظ میشود. راهنگ در زبان ترکی همدان به آب راه‌های زیر زمینی و قنات گفته میشود.فرض با احتمال ضعیف دیگر این اصطلاح یعنی کبودراه‌هنگ، احتمالاً راه شاهی یا محل عبور هنگ شاهی از اکباتان بطرف سارد بوده است. این شهر در گذشته رضاخانی ، به غلط کبوترآهنگ نامیده می شد این نام به وجود کاریزهای و چشمه ها و همچنین وجود کبوترهای وحشی که در اطراف این چشمه ها زندگی می کردند ، منتسب شده بود. غلط بودن آن در اینجاست که چنین کاریزهائی در تمام نقاط دشت همدان و رزن و نهاوند و فامنین و بهار و ... هم وجود داشته و دارد. کلمات کبود راهنگ یا گوی راهنگ یا گوی رنگ و نهایتا کورنگ در یک راستای زبانی هستند. بنابراین وجه تسمیه شهرستان وجود راهنگهائی پر آب است که آبها به تیرگی یا کبودی میگرائیده است. در سال 1387 وجود فاصله بین کلمات کبود و راهنگ توسط وزارت کشور و با مصوبه هیئت دولت رسمی شد. عده ای به غلط نام ( کبودر اهنگ ) را در املا و انشا استفاده میکنند کبودر در فرهنگ لغت معین نوعی کرم است. پرویز پرستویی،متولد روستای چارلی بخش شیرین سو میباشد.
پل کوریجان
پل کوریجان در ۲۲ کیلومتری شمال همدان و سمت چپ جادهٔ همدان به تهران بر روی یکی از انشعابات رود قره‌چای احداث گردیده است.پل کوریجان در شهرستان کبودرآهنگ، بخش مرکزی، روستای کوریجان واقع شده است.پل آجری کوریجان با 5دهانه بزرگ و 4دهانه کوچک مزین به قوسهای جناغی، از بناهای به جای مانده از دوران صفویه میباشد.این پل فاقد تزئینات خاص بوده ودر دوره قاجار مرمت گردیده است. همچنین قسمتهایی از این پل تاریخی در دوران حاضر تقریبا تخریب شده بود که چندی پیش به همت میراث فرهنگی استان همدان مرمت شده است.این اثر مربوط به دوران صفوی در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۲۴۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
امامزاده جعفر کوریجان
زیارتگاهی است که مورد توجه اهالی کوریجان و روستاهای اطراف می باشد بقعه ای نوساز دارد در گئشته بنایی قدیمی داشت که از خشت خام با گنبدی کاه گلی بود با کمک مالی مرحوم احمد(شکور) عباسی (شیرازی) تجدید بنا شد.بنابر شجره نامه ای که در داخل بقعه از طرف اداره اوقاف و امورخیریه نصب شده است این امامزاده شریف جعفر الطواف بن محمد بن حسین بن علی بن محمد بن جعفر صادق(ع) می باشد او سید شریفی بود که به سبب مهاجرت او از بغداد به جبل به طواف مشهور شد. به احتمال قوی وفات او در اواخر قرن چهارم هجری باشد که در این مکان به خاک سپرده شده است.البته قبل از این شجره نامه دیگری داخل امامزاده نصب شده بود که شجره این بزرکوار را به امام حسن مجتبی می رساند ( که این شجره بصورات کلی امامان و امامزاده گان را ترسیم نموده و این امامزاده را با 5 واسطه به امام حسن مجتبی می رساتد)
بقعه امام زاده ذولفقار و زبیده خاتون
بقعه امام زاده ذولفقار و زبیده خاتون مدفن برادرو خواهری از نوادگان امام موسی كاظم (ع) است که از دیرباز به همین نام معروف بوده است، در خیابان شهید باهنر واقع شده است و همچون نگینی در شهر کبودراهنگ مورد توجه مردم شهر و روستاهای اطراف و مسافران است.این زیارتگاه برای مردم کبودراهنگ و روستاهای اطراف آن از تقدس و احترام والایی برخوردار است به همین دلیل بسیاری از آنان برای برآورده شدن حاجات خود در این مکان مقدس قربانی و پخش آش و چای و شیرینی نذر می کنند.ساختمان فعلی این امامزادگان در سال 1370 توسط یكی از اهالی خیر کبودراهنگ نوسازی شده است
قلعه سنگی باشقورتاران
قلعه سنگی باشقورتاران در فاصله 1.5 کیلومتری ضلع جنوبی روستای باشقورتاران در بخش شیرین‌سو از توابع شهرستان کبودراهنگ است که بر فراز کوهی قرار گرفته است که پس از طی مسیری مالرو و در بخش‌هایی با شیب تندی که دارد امکان دسترسی به قلعه را دشوار کرده است.از فراز این قلعه می‌توان گسترده وسیعی از دره‌ها، دشت‌ها و ارتفاعات پیرامونی منطقه را زیر پوشش دیده‌بانی قرار داد.این محوطه تاریخی در دوره میانی اسلامی از مهمترین استقرارهای فرهنگی منطقه به شمار می‌آمد که بر اساس داده‌های باستان‌شناسان به عنوان حلقه ارتباطی با حوزه‌های فرهنگی دشت همدان و زنجان ایفای نقش کرده است.نحوه برپایی و شکل‌گیری آن در ارتفاع، بیانگر اهمیت سوق‌الجیشی و استراتژیک آن در تبادلات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی منطقه است.این قلعه با حصارهای دفاعی و مستحکم همانند قلعه‌های نظامی و دفاعی است که متناسب با بستر صخره‌ای آن شکل و فرم یافته است.حصارقلعه به صورت دیواره سنگی قطور و برجک‌های دیده‌بانی با مصالح سنگ لاشه و ملاط ساروج در بیشتر قسمت‌های آن هنوز برجا مانده و در برخی بخش‌ها به مرور زمان فرو ریخته است.قطر دیواره‌های حصارقلعه دو متر و ارتفاع بر جا مانده آن به چهار متر می‌رسد.
قلعه و غار قیزلار قلعه سی
این قلعه و غار مجاور آن از آثار تاریخی دیدنی مراغه محسوب می شود كه در 20 كیلومتری جنوب غرب مراغه و در جنوب دره ی عمیق كوه های گوی داغ ( كوه كبود ) واقع شده است.کوه همانند یک دیوار بزرگ است. در مقابل کوه، یک دره وجود دارد که در مواقع پر آبی آبشار کوچکی نیز در آن خودنمایی می کند. دسترسی آسان به قلعه از سمت غربی امکان پذیر است و رسیدن به قلعه از سایر جهات، به دلیل وجود دیوار های سنگی و پرتگاه های بلند، قدری مشکل است. از بالای کوه، شهر مراغه و کوه سهند قابل رؤیت است و منظره ای تماشایی دیده میشود.به دلایل مختلف طبیعی و انسانی قسمت اعظم این قلعه از بین رفته و امروزه فقط آثار قلعه دیده می شود. در اصطلاح محلی قیزلارقالاسی به بلندی های کوهی اطلاق می شود که قلعه در آنجاست. در دو طرف کوه آثار دیوار ها و حصارهای سنگی و خشتی دیده میشود.در مسیر صعود به قلعه تکه های فراوان سفال های قدیمی یافت می شود؛ در گذشته و اکنون هیچ گونه اقدامی از سوی سازمان میراث فرهنگی جهت حفاظت از این قلعه انجام نگرفته است و متاسفانه در اطراف قلعه سوراخ های بزرگ و کوچک بسیار زیادی دیده میشود که توسط افراد سودجو برای جستجوی آثار باستانی حفر شده اند.طول غار مجاور قلعه قیز قالاسی حدود 35 متر ، عرض آن 24 متر و ارتفاع آن حدود 20 متر است . ارتفاع كلی این غار و قلعه نسبت به دره ی عمیقی كه در مقابل آن وجود دارد ، حدود 1800 متر تخمین زده می شود .در ارتفاعات پشت قلعه ، باقی مانده ی حصاری خشتی دیده می شود.
کوه قلی آباد
کوه قلی آباد این کوه یکی از تفرجگاه های اصلی مردم کبودراهنگ و روستاهای حومه است. کوه قلی آباد با ارتفاع ٢٢٢٢ متر از سطح دریا و در قسمت شمالی کبودراهنگ و از سمت شرق به غرب دارای امتداد میباشد که این کشیدگی از روستای قزلجه حاجیلو تا اراضی روستای داقداق آبادادامه دارد.در پوشش گیاهی این منطقه گیاهان و درختچه‌های گوناگونی از جمله بادام وجود دارد . بوته‌هایی چون آویشن،پیچک وحشی،گل شب بو ،رز وحشی،نیلوفر ابی،انجیر وحشی، قارچ کوهی و...میباشد که ساکنان مجاور برای مقاصد دارویی وغذایی از آن بهره می‌برند یکی دیگر از از نعمت‌های خدایی وجود زنبور عسل در این کوه میباشد که بیشتر از گیاهان این کوه برای ساختن عسل استفاده میکنند و این زنبور نسبت به زنبور عسل دارای جثه کوچکتری است و فقط در فصل تابستان در میان صخره های صعب العبور بازدهی دارند.به علت وجود منابع آبی در این منطقه،در گذشته مکانی امن برای جانوران محسوب میشده‌است ولی طی ۵۰ سال اخیر بعلت استفاده از سلاح‌های گرم برخی از این جانوران منقرض و برخی نیز در حال انقراض میباشد.. جانورانی از قبیل روباه ، گرگ ،مرال، قوچ ، کفتار، آهو ، بز کوهی ،خرگوش ،جوجه تیغی،گراز وحشی، عقاب، کلاغ وحشی ، شاهین ، جغد کوهی ،سوسمار ،مار ،عقرب و...